Последняя повесть Василя Быкова меняла свое название: от "Киллера" до "Часа шакалов". Вышедший в издательстве "Время" наиболее точный и правильный текст последней повести белорусского классика, вычитанный и поправленный автором накануне его смерти, оставляет страшное впечатление. Не менее страшное, чем последний незаконченный роман Виктора Астафьева "Прокляты и убиты". Хотя в повести Василя Быкова речь идет совсем не о войне, пишет «Российская газета»...

Полная версия публикации

"Што ёсць у дзяцінстве, тое на ўсё жыццё, і чаго няма ўдзяцінстве, таксама на ўсё жыццё", — напісала Марына Цвятаева (не чытаўшы разважанняў Фрэйда)...

Полная версия публикации

Які цудоўны і шчодры гэты дар Божае любові! Чалавек носіць у сабе іскрынку, запаленую самім Панам Богам. І пакуль яна гарыць, можа, нават вельмі слаба, чалавек жыве. Крыніца таямнічай сілы жыцьця мае выток у самім Стварыцелю. Ён ня толькі стварыў жыцьцё, але і падтрымлівае яго кожнае імгненьне...

Полная версия публикации

Лексікаграфія – прадукт многіх стагоддзяў. Яна ўзнікла ў сувязі с патрэбамі грамадства і вядзе свой пачатак ад тых ранніх элементаў слоўнікавай працы, якія зарадзіліся ў асяроддзі кніжнікаў яшчэ ў старажытныя часы. Да ліку такіх першапачатковых элементаў лексікаграфінай дзейнасці, калі гаварыць у самых агульных рысах, адносілася лексічная праўка царкоўных тэкстаў, сінанімічная замена цяжкіх для разумення слоў у кнігах рэлегійнага зместу, тлумачэнне пры дапамозе глос незразумелых слоў і цэлых выразаў...

Полная версия публикации

"Народ выражае сябе найпаўней i найдакладней у мове сваей. - пісаў у XIX ст. вядомы pycкi лінгвіст І. Сразнеўскі, - Народ i мову нельга ўявіць адно без аднаго". Калі грамадства параўнаць з жывым арганізмам, то мову можна назваць нервовай сістэмай, якая наладжвае ў арганізме сувязі паміж яго клет­камі. Але мова - гэта не толькі сродак, з дапамогай якога людзі наладжваюць сувязі, абменьваюцца іфармацыяй, яна - своеасаблівае люстэрка жыцця i працы народа, яго грамадскага i культурнага развцця. Мова адлюстроўвае жыццёвы вопыт народа, асаблвасці яго мыслення i пcіxікі, маральна-этычныя i эстэычныя нормы...

Полная версия публикации

Тэма рэферата была выбрана не проста так, не спантанна. Сінтаксічныя нормы беларускай мовы – самы цяжкі раздзел у граматыцы беларускай мовы. А знайсці матэрыял на гэту тэму даволі цяжка. І калі такія раздзелы, як пунктуацыя, арфаграфія, марфалогія, можна знайсці ў любым дапаможніку для паступаючых у ВНУ, то сінтаксіс – толькі ў спецыяльных навуковых працах і выданнях...

Полная версия публикации

Калі палала вогнішча, чалавек мог заставацца на нейкі час і без яды, але ўсе ж жыў. І цяпер мы зведваем і надалей будзем зведваць вострую патрэбу ў розных прадуктах харчавання, што не прывядзе да пагібелі. А вось як страцім родную мову, нішто і ніхто не ўратуе нашую нацыю ад немінучай смерці...

Полная версия публикации

Вядомы беларускi грамадскi i палiтычны дзеяч, публiтысцыст, лiтаратуразнавец, мовазнавец i перакладчык Б.А. Тарашкевiч нарадзiўся 20 студзеня 1892 г. у засценку Мацюлiшкi (цяпер Лiтва)...

Полная версия публикации

На працягу 14-16 ст. пачала складвацца беларуская народнасць з уластівай ёй моваю, асноўныя асабливасці якой захоўваюцца ў ёй да нашага часу. Аднак старажытныя кніжнікі ў пісменстве старога прытрымлівліся традыцыйных старажытнарускіх граматычных і лексічных норм, таму новыя моўныя рысы ў пісьмовых помніках на першых парах адлюстроўваліся толькі зрэдку ў выглядзе паасобных апісак. Прыкладна з сярэдзіны 15 ст. пісменства на тэрыторыі Беларусі насычаецца спецыфічна беларускімі асаблівасцямі ў такой меры , што пачынаючы з гэтага часу ёсць ужо ўсе падставы гаварыць пра беларускую літаратурнуб мову, якая сваімі арфаграфічнымі, граматычнымі і лексічнымі рысамі прыкметна адрознівалася ад старажытнарускай мовы, яле цалкам не перарвала сувязей з ёй. У беларускам пісменстве старажытнага перыяду беларуская пісьмовая мова мела назву «руский языкъ». ..

Полная версия публикации

Духоуная самабытнасць кожнага народа найперш выяуляецца у родным слове. Адносiны да духоунай спадчыны свайго народа, да мовы продкау выяуляюць агульную культуру i грамадзянскую годнасць чалавека. Апош нi перапiс насельнiцтва дау такiя вынiкi: роднай мовай назвалi бела рускую амаль сем мiльенау чалавек...

Полная версия публикации